ΑΠΟΦΑΣΗ
Corley και Λοιποί κατά Ρωσίας της 23.11.2021 (αρ. 292/06 και 43490/06)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Προστασία αλλοδαπών νομίμως διαμενόντων σε άλλο κράτος από αυθαίρετες αποφάσεις απέλασης. Ελευθερία της θρησκείας και απαγόρευση κάθε απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης.
Οι δύο προσφεύγοντες είναι ιεραπόστολοι της Ενωτικής Εκκλησίας. Είναι Αμερικανός και Ιάπωνας υπήκοος αντιστοίχως. Η υπό κρίση υπόθεση αφορά την απέλαση τους από τη Ρωσία λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων και της Ιεραποστολικής τους δράσης στη χώρα υποδοχής. Όσον αφορά τον πρώτο προσφεύγοντα, παραποιήθηκαν σκοπίμως και αυθαιρέτως από τις αρχές τα στοιχεία σχετικά με την ημερομηνία λήξης της άδειας παραμονής, κατά την διάρκεια των δικαστικών αργιών των εορτών των Χριστουγέννων με αποτέλεσμα να μην δύναται να αιτηθεί αναστολή. Απελάθηκε από τη χώρα άμεσα. Ο δεύτερος προσφεύγων κατηγορήθηκε για παραβίαση του κανονισμού αλλαγής διεύθυνσης εντός τριών ημερών και απελάθηκε άμεσα υποχρεούμενος να υπογράψει παραίτηση από την άσκηση ένδικων μέσων κατά της απόφασης. Βασιζόμενοι στο άρθρο 1 του 7ου Πρωτοκόλλου (διαδικαστικές διασφαλίσεις σχετικά με την απέλαση αλλοδαπών) και Άρθρο 9 (ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, παραπονέθηκαν ότι τα μέτρα εναντίον τους δεν είχαν εκτελεστεί νόμιμα. Ισχυρίστηκαν επίσης βάσει του άρθρου 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής). Επιπλέον, ο δεύτερος προσφεύγων άσκησε καταγγελία βάσει του άρθρου 2 του 4ου πρωτοκόλλου(ελευθερία κυκλοφορίας) και Άρθρο 3 (απαγόρευση απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης). Βασιζόμενος σχετικά με το άρθρο 5 §§ 1 (στ) και 5 (δικαίωμα στην ελευθερία και την ασφάλεια) ισχυρίστηκε ότι κρατήθηκε παράνομα αλλά δεν είχε κανένα δικαίωμα αποζημίωσης βάσει της ρωσικής νομοθεσίας αναφορικά με τη παράνομη φυλάκιση.
Το ΕΔΔΑ λαμβάνοντας υπόψη τον τρόπο με τον οποίο απελάθηκαν, κυρίως την εμπλοκή των υπηρεσιών ασφαλείας στις διαδικασίες απέλασης αλλά και το γεγονός ότι οι ίδιες ο αρχές δημιούργησαν τους λόγους απέλασης με την παραποίηση της ημερομηνίας λήξης της άδειας παραμονής του πρώτου προσφεύγοντα και της παράνομης σύλληψης του β΄προσφεύγοντα, έκρινε ότι υπήρχε παραβίαση του άρθρου 1 του 7ου Πρωτοκόλλου.
Ακολούθως έκρινε ότι επειδή δεν είχαν εμπλακεί σε κάποια άλλη δραστηριότητα εκτός από το ιεραποστολικό έργο, η αναγκαστική αναχώρησή τους συνιστούσε παρέμβαση στο δικαίωμά τους στην ελευθερία της θρησκείας γιατί οι απελάσεις τους είχαν πραγματοποιηθεί με σκοπό να καταπνίξουν τη διάδοση της διδασκαλίας της Ενωτικής Εκκλησίας στη Ρωσία και παραβίαση του δικαιώματος τους στην οικογενειακή ζωή γιατί και οι δύο προσφεύγοντες αναγκάστηκαν να αποχωριστούν από τις οικογένειες τους για κάποιο χρονικό διάστημα.
Σχετικά με τον δεύτερο προσφεύγοντα, το ΕΔΔΑ έκρινε ότι η σύλληψη και κράτηση του υπό εξευτελιστικές συνθήκες, καθώς και η αδυναμία του να ζητήσει αποζημίωση , συνιστούν παραβίαση του άρθρου 3 και 5 §1 και 5 της ΕΣΔΑ.
Τέλος έκρινε ότι η σύλληψη του δεύτερου προσφεύγοντα επειδή δεν είχε δηλώσει εντός του προβλεπόμενου χρόνου την αλλαγή στην διαμονή του, συνιστά παραβίαση της ελευθερίας κυκλοφορίας.