ΑΠΟΦΑΣΗ
Landi κατά Ιταλίας της 07.04.2022 (αρ. προσφ. 10929/19)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Δολοφονία παιδιού από πατέρα. Ενδοοικογενειακή βία σε βάρος συντρόφου και παιδιών. Υποχρέωση των αρχών για άμεση λήψη μέτρων. Δικαίωμα στη ζωή.
Η προσφεύγουσα και τα δύο ανήλικα παιδιά της ήταν θύματα ενδοοικογενειακής βίας από τον σύντροφο της και πατέρα των παιδιών, ο οποίος έπασχε από διπολική διαταραχή και μανιοκατάθλιψη. Είχε ασκήσει αρκετές καταγγελίες περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας ωστόσο οι εισαγγελείς είχαν παραμείνει παθητικοί μπροστά στον σοβαρό κίνδυνο κακομεταχείρισης της προσφεύγουσας και η αδράνειά τους είχε επιτρέψει στον σύντροφο της να συνεχίσει να την απειλεί, να την παρενοχλεί και να της επιτίθεται ανεμπόδιστα και ατιμώρητα έως ότου σημειώθηκε το πιο ακραίο περιστατικό βίας, του μαχαιρώματος μέχρι θανάτου του ανήλικου παιδιού τους ηλικίας ενός έτους. Άσκησε προσφυγή στο ΕΔΔΑ για παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή και διακριτική μεταχείριση.
Το Στρασβούργο σημείωσε ότι οι εθνικές αρχές δεν είχαν εκπληρώσει το καθήκον τους να προβούν σε άμεση και προληπτική αξιολόγηση του κινδύνου επανάληψης των βίαιων πράξεων που διαπράχθηκαν κατά της προσφεύγουσας και των παιδιών της. Ειδικότερα, οι αρχές είχαν παραμείνει παθητικές μπροστά στο σοβαρό κίνδυνο κακομεταχείρισης της προσφεύγουσας ενώ όφειλαν να αξιολογήσουν τον κίνδυνο ενδοοικογενειακής βίας και να λάβουν τα κατάλληλα και επαρκή μέτρα. Τέτοια μέτρα θα μπορούσαν να είχαν ληφθεί από τις αρχές, σύμφωνα με την ιταλική νομοθεσία, από τη στιγμή που υπήρξε καταγγελία. Οι αρχές όχι μόνο δεν αντέδρασαν άμεσα όπως απαιτείται σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά αδράνησαν εντελώς. Επομένως δεν επέδειξαν την απαιτούμενη επιμέλεια και δεν εκπλήρωσαν την υποχρέωσή τους να προστατεύσουν τη ζωή της προσφεύγουσας και των παιδιών της.
Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι δεν μπορούσαν να ληφθούν υπόψη οι επίμαχες παραλείψεις, ως επισήμανση οποιασδήποτε διακριτικής συμπεριφοράς εκ μέρους των αρχών. Κατά συνέπεια η καταγγελία που αφορούσε το άρθρο 14 (απαγόρευση των διακρίσεων) σε συνδυασμό με το άρθρο 2 απορρίφθηκε ως αβάσιμη.
Το Δικαστήριο επιδίκασε στην προσφεύγουσα ποσό 32.000 ευρώ για ψυχική οδύνη