1) Το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ και το άρθρο 19, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 288, τρίτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, και τα άρθρα 6 και 7 της οδηγίας 2008/50/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2008, για την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα και καθαρότερο αέρα για την Ευρώπη, έχουν την έννοια ότι ένα εθνικό δικαστήριο, επιληφθέν σχετικού αιτήματος ιδιωτών θιγόμενων άμεσα από την υπέρβαση των οριακών τιμών που καθορίζονται στο άρθρο 13, παράγραφος 1, της εν λόγω οδηγίας, οφείλει να ελέγξει εάν τα ευρισκόμενα εντός δεδομένης ζώνης σημεία δειγματοληψίας έχουν τοποθετηθεί σύμφωνα με τα κριτήρια τα οποία προβλέπει το παράρτημα ΙΙΙ, τμήμα Β, σημείο 1, στοιχείο αʹ, της εν λόγω οδηγίας και, σε αντίθετη περίπτωση, να λάβει κάθε αναγκαίο μέτρο έναντι της αρμόδιας εθνικής αρχής, όπως για παράδειγμα, εφόσον προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο, να διατάξει τη χωροθέτηση των σημείων δειγματοληψίας σύμφωνα με αυτά τα κριτήρια.
2) Το άρθρο 13, παράγραφος 1, και το άρθρο 23, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/50 έχουν την έννοια ότι, προκειμένου να διαπιστωθεί υπέρβαση οριακής τιμής καθοριζόμενης στο παράρτημα XI της οδηγίας αυτής σε περίοδο μέσου όρου διάρκειας ενός ημερολογιακού έτους, αρκεί να μετρηθεί επίπεδο ρύπανσης ανώτερο της τιμής αυτής σε ένα και μόνο σημείο δειγματοληψίας.
το πλήρες κείμενο της απόφασης: http://curia.europa.eu