Το 2013, η Ουγγαρία θέσπισε νομοθεσία η οποία προβλέπει ότι δικαιώματα επικαρπίας επί γεωργικών γαιών κείμενων στην Ουγγαρία μπορούν να παραχωρηθούν ή να διατηρηθούν σε ισχύ μόνον υπέρ προσώπων που έχουν δεσμό στενής συγγενείας με τον κύριο των εν λόγω γεωργικών γαιών. Η νομοθεσία αυτή, η οποία επηρέαζε ιδίως την κατάσταση υπηκόων άλλων κρατών μελών πλην της Ουγγαρίας, προέβλεπε ότι τα δικαιώματα επικαρπίας τα οποία συστήθηκαν υπέρ νομικών προσώπων ή φυσικών προσώπων που δεν έχουν τέτοιον δεσμό συγγενείας με τον κύριο καταργούνται από 1ης Μαΐου 2014. […]
Στην παρούσα υπόθεση, που έχει ως αντικείμενο προσφυγή λόγω παραβάσεως, η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο να διαπιστώσει ότι, προβλέποντας την κατάργηση των δικαιωμάτων επικαρπίας τα οποία συστήθηκαν υπέρ προσώπων που δεν έχουν στενό δεσμό συγγενείας με τον κύριο, η Ουγγαρία παρέβη τόσο την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων όσο και το άρθρο 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με το δικαίωμα ιδιοκτησίας.[…]
Με τη σημερινή του απόφαση, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι, κατά το μέρος που θίγει τα δικαιώματα επικαρπίας που κατέχουν ευθέως ή εμμέσως (μέσω νομικού προσώπου), υπήκοοι άλλων κρατών μελών, η επίδικη κατάργηση συνιστά περιορισμό της ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων η οποία, εν προκειμένω, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, ούτε από το γεγονός ότι η Ουγγαρία επιδιώκει να επιφυλάξει την κυριότητα των γεωργικών γαιών υπέρ των προσώπων που τις εκμεταλλεύονται και να εμποδίσει την απόκτηση των γαιών αυτών για κερδοσκοπικούς σκοπούς ούτε από την υποτιθέμενη βούληση του Ούγγρου νομοθέτη να προβλέψει κυρώσεις για τις παραβάσεις των εθνικών κανόνων περί ελέγχου του συναλλάγματος και περί αποκτήσεως γεωργικών γαιών, οι οποίες υποστηρίζεται ότι διαπράττονται από τους αλλοδαπούς που αποκτούν δικαιώματα επικαρπίας […]
Συναφώς, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η γενόμενη βάσει της επίμαχης νομοθεσίας κατάργηση των δικαιωμάτων επικαρπίας συνιστά στέρηση ιδιοκτησίας κατά την έννοια του Χάρτη. Επί του σημείου αυτού, το Δικαστήριο κρίνει ότι, μολονότι ο Χάρτης επιτρέπει τη στέρηση της ιδιοκτησίας για λόγους δημοσίας ωφελείας, στις περιπτώσεις και υπό τις προϋποθέσεις που προβλέπονται με νόμο και έναντι δίκαιης και έγκαιρης αποζημιώσεως για την απώλειά της, εντούτοις η κατάργηση των εν λόγω δικαιωμάτων επικαρπίας δεν πληροί τα κριτήρια αυτά.
Το κείμενο της απόφασης: http://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf;jsessionid=CB481714ECC4BA12DDD3BF3FE210EA18?text=&docid=214283&pageIndex=0&doclang=EL&mode=req&dir=&occ=first&part=1&cid=5100395