Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, Αριθμός Απόφασης: 240/2024 (Τμήμα Ζ’)
Πρόεδρος: Κωνσταντίνη Αραχωβίτη, Πρόεδρος Εφετών Δ.Δ.
Εισηγήτρια: Αιμιλία Τσαμουρά, Εφέτης Δ.Δ.
________________________________________
Αίτηση ακύρωσης κατά απόφασης του Διοικητή του Γενικού Νοσοκομείου Αττικής «Κ.Α.Τ.», με την οποία επιβλήθηκε στην αιτούσα, υπάλληλο του κλάδου ΠΕ Νοσηλευτικής, το διοικητικό μέτρο της αναστολής άσκησης καθηκόντων άνευ αποδοχών, λόγω μη υποβολής της σε εμβολιασμό κατά της νόσου Covid – 19. Κρίση ότι, παρά το γεγονός ότι μετά την άσκηση της υπό κρίση αίτησης ακύρωσης η αιτούσα επανήλθε στα καθήκοντα της, λόγω άρσης του ειδικού μέτρου αναστολής καθηκόντων, η αιτούσα έχει ιδιαίτερο έννομο συμφέρον για συνέχιση της δίκης, διότι ο χρόνος αναστολής άσκησης καθηκόντων δεν θεωρείται χρόνος πραγματικής υπηρεσίας και καταλείπονται στην αιτούσα δυσμενείς βαθμολογικές και μισθολογικές συνέπειες. Διατάξεις ν.4820/2021 (Α’130), ν.4850/2021 (Α’208), ν.4876/2021 (Α’251), ν.4917/2022 (Α’67). Ερμηνεία, βάσει νομολογίας του Σ.τ.Ε. που παρατίθεται, ότι όταν τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο η δημόσια υγεία, το Κράτος οφείλει να λάβει τα κατάλληλα και απαραίτητα για τον περιορισμό της διάδοσης της ασθένειας μέτρα, τα οποία στηρίζονται σε έγκυρα, επίκαιρα και τεκμηριωμένα επιστημονικά δεδομένα, ενώ μπορεί αυτά να συνιστούν επέμβαση στην απόλαυση θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, η οποία είναι συνταγματικώς ανεκτή και δεν μπορεί να θεωρηθεί δυσανάλογη για την επίτευξη του συνταγματικού δημόσιου σκοπού. Επίσης, η υποχρέωση επαναξιολόγησης του μέτρου του υποχρεωτικού εμβολιασμού των εργαζομένων σε δομές υγείας εντός εύλογου χρόνου αναγνωρίστηκε από τον ίδιο το νομοθέτη. Απορριπτέοι οι λόγοι ακύρωσης περί αντίθεσης της προσβαλλόμενης πράξης, που ερείδεται στο άρθρο 206 του ν.4820/2021, με το οποίο θεσπίζεται ο υποχρεωτικός εμβολιασμός του υγειονομικού προσωπικού στις δομές υγείας, προς τα άρθρα 2 παρ. 1, 5 και 25 του Συντ και προς διατάξεις του Ενωσιακού Δικαίου και της Ε.Σ.Δ.Α. Απορριπτέος, επίσης, ο λόγος ότι το μέρος της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού δεν είναι αναγκαίο και πρόσφορο για την προστασία της υγείας, διότι κατά τον κρίσιμο χρόνο επιβολής του ένδικου μέτρου υφίστατο υγειονομική κρίση, εξαιτίας της εμφάνισης και της ταχείας διασποράς της μετάλλαξης ΔΕΛΤΑ της εν λόγω νόσου. Κρίση ότι εκφεύγει του ακυρωτικού ελέγχου, η εξέταση του ισχυρισμού περί αποτελεσματικότητας των εμβολίων κατά του κορωνοϊού. Απορριπτέος, εξάλλου, ο λόγος ακύρωσης περί δυσμενούς μεταχείρισης της αιτούσας έναντι των εμβολιασμένων υγειονομικών, διότι δεν υφίσταται ταυτότητα συνθηκών, ενόψει ιδίως των συνεπειών που μπορεί να έχει ο εμβολιασμός στην εύρυθμη λειτουργία συγκεκριμένης δημόσιας υπηρεσίας. Τέλος, κρίση ότι η προσβαλλόμενη πράξη στερείται νόμιμου ερείσματος, διότι εκδόθηκε υπό την ισχύ του άρθρου 2 παρ. 2 του ν.4917/2022, κατά το χρόνο, όμως, δημοσίευσης του εν λόγω νόμου, δεν είχε γίνει επαναξιολόγηση ως προς τη διατήρηση της υποχρεωτικότητας του μέτρου. Συνεπώς, δεν προέκυπτε η αναγκαιότητα και προσφορότητα της διατήρησης του και παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας. Δέχεται εν μέρει την αίτηση ακύρωσης – Ακυρώνει την προσβαλλόμενη πράξη κατά το μέρος που αφορά συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.