(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)
……..…8. Επειδή, με τις προαναφερόμενες διατάξεις, ιδίως αυτές του Κώδικα Διαχείρισης του Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (άρθρα 161 παρ.7, 162, 163, 293 παρ.10), προβλέφθηκε ειδική διαδικασία εκκαθάρισης των καταβαλλόμενων στον Διαχειριστή του Συστήματος από τον Προμηθευτή, ρυθμιζόμενων χρεώσεων, ειδικότερα δε για τα χρηματικά ποσά των χρεώσεων που αφορούν το Ειδικό Τέλος Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων (ΕΤΜΕΑΡ), τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ) και τις Χρεώσεις Χρήσης Συστήματος, ορίστηκε ότι οι σχετικές πληρωμές διενεργούνται μέχρι την 15η ημέρα του επόμενου μήνα από το μήνα έκδοσης του τιμολογίου (βλ.και άρθρο 36 παρ.2 ν.4067/12, βάσει του οποίου το αντάλλαγμα ΥΚΩ αποδίδεται από τους προμηθευτές εντός του επόμενου της έκδοσης των λογαριασμών μήνα). Με τις διατάξεις αυτές, όπως ίσχυαν πριν τον νόμο 4643/2019, δεν προβλεπόταν ρητά η δυνατότητα άλλου τρόπου ταμειακού διακανονισμού των εν λόγω χρεώσεων ή συμψηφισμού αυτών με ενδεχόμενες απαιτήσεις των προμηθευτών έναντι του Διαχειριστή του Συστήματος. Αντίθετα, μάλιστα οριζόταν ρητά ότι η υποχρέωση εξόφλησης των οικείων χρεώσεων ήταν ανεξάρτητη τυχόν ενστάσεων του Συμμετέχοντος. Η δυνατότητα συμψηφισμού εισήχθη το πρώτον με το άρθρο 41 του ν. 4643/2019, με την ειδική προβλεφθείσα στην ανωτέρω διάταξη και τη σχετική κατ’ εξουσιοδότηση αυτής εκδοθείσα υπουργική απόφαση διαδικασία, αλλά και με τις προβλεπόμενες στις ίδιες διατάξεις προϋποθέσεις. Εκ των ανωτέρω παρέπεται ότι πριν την έναρξη ισχύος των προαναφερόμενων διατάξεων (άρθρου 41 ν.4643/2019 και σχετικής υπουργικής απόφασης) η διενέργεια οποιουδήποτε ταμειακού διακανονισμού (πλην της διαγραφομένης διαδικασίας) ή εν γένει συμψηφισμού των πιο πάνω χρεώσεων με απαιτήσεις των προμηθευτών έναντι του Διαχειριστή του Συστήματος δεν ήταν δυνατή. Εξάλλου, όποτε ο νομοθέτης θέλησε να επιτρέψει τον συμψηφισμό στη διαδικασία εκκαθάρισης των συναλλαγών των συμμετεχόντων στην ελληνική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας με τους οικείους Διαχειριστές, το όρισε ρητά, όπως συνέβη με τη διάταξη του άρθρου 41 ν.4643/2019 (βλ. σχετικά και άρθρο 60 παρ.3 Κώδικα Συναλλαγών Ηλεκτρικής Ενέργειας – αποφ. ΡΑΕ 56/2012 – ΦΕΚ Β΄ 104/31-01-2012). Επομένως, εφόσον κατά το ένδικο διάστημα, δεν είχε προβλεφθεί τέτοια δυνατότητα, η διενέργεια οποιουδήποτε συμψηφισμού ή ταμειακού διακανονισμού των επίμαχων χρεώσεων δεν ήταν επιτρεπτή. Η σχετική απαγόρευση, εξάλλου, δικαιολογείται επαρκώς λόγω του πολυσχιδούς χαρακτήρα της οργανωτικής δομής της αγοράς ενέργειας και του σκοπού ευρύτερου δημοσίου συμφέροντος, που εξυπηρετούν οι συναλλαγές, που συνάπτονται σε αυτήν, ιδίως προς διατήρηση της ευρυθμίας της εν λόγω αγοράς, ο οποίος (σκοπός δημοσίου συμφέροντος) επιβάλλει την ένταξη των οικείων συναλλαγών σε ένα πλαίσιο αναγκαστικού δικαίου με εξαντλητική ρύθμιση των σχετικών με τις συναλλαγές αυτές θεμάτων…..
…..13. Επειδή, ο ισχυρισμός της προσφεύγουσας περί νόμιμης εξόφλησης των ένδικων οφειλών της από ρυθμιζόμενες χρεώσεις με ταμειακό συμβιβασμό, άλλως συμψηφισμό με απαιτήσεις της έναντι του διαχειριστή του συστήματος, πρέπει να απορριφθεί ως νόμω αβάσιμος. Τούτο, διότι, όπως έγινε ερμηνευτικώς δεκτό στη με αριθμό 8 σκέψη της παρούσας, πριν την έναρξη ισχύος του άρθρου 41 ν.4643/2019 και της σχετικής, κατ’ εξουσιοδότηση αυτού, υπουργικής απόφασης, η διενέργεια οποιουδήποτε ταμειακού διακανονισμού (πλην της διαγραφομένης στις διατάξεις του Κ.Δ.Ε.Σ.Μ.Η.Ε. διαδικασίας) ή συμψηφισμού των πιο πάνω χρεώσεων με απαιτήσεις των προμηθευτών έναντι του Διαχειριστή του Συστήματος δεν ήταν επιτρεπτή. Η σχετική απαγόρευση άλλωστε καταλαμβάνει οποιοδήποτε είδος συμψηφισμού, επομένως και τον προβλεπόμενο συμψηφισμό των άρθρων 440 επ. ΑΚ, με αποτέλεσμα να μην είναι επιτρεπτή η διενέργεια συμψηφισμού των επίμαχων χρεώσεων, ούτε κατά τις διατάξεις αυτές. Και τούτο ανεξαρτήτως συνδρομής των προβλεπόμενων στις εν λόγω διατάξεις προϋποθέσεων (αμοιβαιότητας, ομοειδούς απαιτήσεων κλπ.). Η αντίθετη δε ερμηνευτική εκδοχή (περί μη απαγόρευσης ταμειακού συμβιβασμού ή συμψηφισμού), που έγινε (εμμέσως) δεκτή παρεμπιπτόντως από το Εφετείο Αθηνών, με την …. απόφασή του, δεν επηρεάζει την παρούσα κρίση (άρθρο 5 παρ.2 του ΚΔΔ). Περαιτέρω, οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας ότι οι ανταγωνιστικές χρεώσεις δεν είναι υποδεέστερης σημασίας από τις ρυθμιζόμενες, ότι η ίδια μαζί με άλλες όμοιες εταιρείες αποτελούν πυλώνες της ασφάλειας εφοδιασμού της χώρας και ότι καλείται να επωμισθεί δυσθεώρητα ελλείμματα, ενώ είναι σταθερά και με αύξοντα ρυθμό πιστωτική έναντι του…., προβάλλονται αλυσιτελώς, αφού δεν αναιρούν την υποχρέωσή της να τηρεί το οικείο κανονιστικό και ρυθμιστικό πλαίσιο, καταβάλλοντας σύννομα τις ρυθμιζόμενες χρεώσεις που της αναλογούν, χωρίς να συμψηφίζει αυτές με απαιτήσεις της έναντι του Διαχειριστή. Ομοίως δεν την απαλλάσσουν από την ως άνω υποχρέωση, οι οικονομικές της διαφορές με άλλους συμμετέχοντες, που δεν καταβάλλουν έγκαιρα τις οφειλές τους, αλλά και με τον ίδιο τον Διαχειριστή…, οι οποίες άλλωστε συνιστούν ιδιωτικές διαφορές και δεν αποτελούν αντικείμενο της παρούσας. Τέλος, εφόσον οι νεότερες διατάξεις του άρθρου 41 ν.4643/2019 και της σχετικής, κατ’ εξουσιοδότηση αυτού Υπουργικής Απόφασης εφαρμόζονται, από την έναρξη ισχύος τους, ενιαία, σε όλους τους συμμετέχοντες, με τις ίδιες προϋποθέσεις και διαδικασία, δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης της αρχής της ισότητας, από τη μη δυνατότητα υπαγωγής σε αυτές περιπτώσεων προγενέστερων συμψηφισμών, οι οποίοι διενεργήθηκαν από συμμετέχοντες αυτοβούλως, ήτοι με διαφορετικές προϋποθέσεις και χωρίς τήρηση της συγκεκριμένης διαδικασίας.
……………………………….
(Γίνεται εν μέρει δεκτή η προσφυγή με περιορισμό προστίμου)