Δ.Π. Πειραιά 1963/2016 (Μον)
Απόσπασμα
2. Επειδή, στην παρ. 1 του άρθρου 21 του από 24-9/20-10-1958 β.δ/τος (Φ.Ε.Κ. Α’ 171), όπως αντικαταστάθηκε με τις διατάξεις του άρθρου 4 του ν. 1080/1980 (Φ.Ε.Κ. Α’ 246) και του άρθρου 25 του ν. 1828/1989 (Φ.Ε.Κ. Α’ 2), ορίζεται ότι: «1. Δια τας υπό του δήμου ή κοινότητας παρεχομένας υπηρεσίας καθαριότητος των οδών, πλατειών και κοινοχρήστων εν γένει χώρων, της περισυλλογής, αποκομιδής και διαθέσεως απορριμμάτων, ως και της κατασκευής και λειτουργίας κοινοχρήστων αφοδευτηρίων, επιβάλλεται τέλος οριζόμενον δι’ αποφάσεως του συμβουλίου, υποκειμένης εις την έγκρισιν του νομάρχου». Εξάλλου, στο άρθρο 1 του ν. 25/1975 «Περί υπολογισμού και τρόπου εισπράξεως δημοτικών και κοινοτικών τελών καθαριότητος και φωτισμού» (Φ.Ε.Κ. Α’ 74), ορίζεται ότι: «1. Τα κατά την κειμένην νομοθεσίαν οφειλόμενα τέλη καθαριότητας και αποκομιδής απορριμμάτων και φωτισμού υπέρ των δήμων και κοινοτήτων καθορίζονται δι’ έκαστον εστεγασμένον ή μη χώρον ανά μετρητήν παροχής ηλεκτρικού ρεύματος προς φωτισμόν παρά της ΔΕΗ και εξευρίσκονται διά πολλαπλασιασμού των τετραγωνικών μέτρων της επιφανείας του χώρου τούτου επί συντελεστήν οριζόμενον εις ακεραίας μονάδας δραχμών δι’ αποφάσεως του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου (…)», ενώ στο άρθρο 3 αυτού, ότι: «1. Οι στερούμενοι ηλεκτρικής εγκαταστάσεως υποχρεούνται εις την πληρωμήν τελών καθαριότητος και φωτισμού, υπολογιζομένων κατά τας διατάξεις των άρθρων 21 και 22 του από 24.9/20.10.1958 β.δ. “περί κωδικοποιήσεως εις ενιαίον κείμενον νόμου των ισχυουσών διατάξεων περί των προσόδων δήμων και κοινοτήτων”. “Δύναται με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου να ορίζεται μειωμένος συντελεστής τελών καθαριότητας για τα μη ηλεκτροδοτούμενα και μη χρησιμοποιούμενα ακίνητα (στεγασμένοι ή μη χώροι) και για όσο χρόνο αυτά αποδεδειγμένα παραμένουν κλειστά και δεν χρησιμοποιούνται. Σε περίπτωση που διαπιστώνεται χρησιμοποίηση του ακινήτου για το ανωτέρω χρονικό διάστημα, επιβάλλεται σε βάρος των υποχρέων ολόκληρο το αναλογούν τέλος που αντιστοιχεί σε κάθε κατηγορία ακινήτου μαζί με το σχετικό πρόστιμο αναδρομικά από το χρόνο εφαρμογής του μειωμένου συντελεστή”» (όπως τα δύο τελευταία εδάφια προστέθηκαν με την παρ. 14 του άρθρου 9 του ν. 2503/1997 – Φ.Ε.Κ. Α’ 107). Ακολούθησε ο ν. 3345/2005 (Φ.Ε.Κ. Α’ 138), με την παρ. 1 του άρθρου 5 του οποίου αντικαταστάθηκαν τα ανωτέρω εδάφια, ως εξής: «”Ακίνητα που δεν χρησιμοποιούνται, σύμφωνα με υπεύθυνη δήλωση του ιδιοκτήτη ή του νόμιμου εκπροσώπου του και δεν ηλεκτροδοτούνται, ύστερα από βεβαίωση της Δ.Ε.Η., απαλλάσσονται από την καταβολή δημοτικών τελών καθαριότητας για όσο χρόνο παραμένουν κλειστά. Σε περίπτωση που διαπιστώνεται χρησιμοποίηση του ακινήτου, επιβάλλεται σε βάρος των υποχρέων ολόκληρο το τέλος που αναλογεί σε κάθε κατηγορία ακινήτου μαζί με το σχετικό πρόστιμο, αναδρομικά από το χρόνο απαλλαγής”». Εξάλλου, στο άρθρο 19 του ν. 1080/1980, ορίζεται ότι: «1. Επί μη υποβολής δηλώσεως ή υποβολής ανακριβούς δηλώσεως ή εκπροθέσμου υποβολής τοιαύτης, οσάκις δια την βεβαίωσιν φόρων ή τελών ή δικαιωμάτων απαιτείται υποβολή δηλώσεως ή μη εκπληρώσεως άλλων νομίμων επιτασσομένων υποχρεώσεων, ο υπόχρεος υπόκειται και εις πρόστιμον, ως ακολούθως (…). 2. Το πρόστιμον επιβάλλεται υποχρεωτικώς δι’ αιτιολογημένης αποφάσεως του δημάρχου ή προέδρου κοινότητας (…)».
3. Επειδή, με τα δύο τελευταία εδάφια του άρθρου 3 του ν. 25/1975, εισάγεται μαχητό τεκμήριο υπέρ των ιδιοκτητών κλειστών ακινήτων, σύμφωνα με το οποίο από την ημερομηνία διακοπής της ηλεκτροδότησης ενός ακινήτου τεκμαίρεται και η μη χρησιμοποίησή του και, επομένως, εφόσον τα μη χρησιμοποιούμενα ακίνητα δεν παράγουν απορρίμματα, απαλλάσσονται, εκ του λόγου αυτού και για όσο χρόνο παραμένουν κλειστά, από το, ανταποδοτικού χαρακτήρα (πρβλ. Σ.τ.Ε. 60/2010 επταμ., Σ.τ.Ε. 274/2014, 343/2016), τέλος καθαριότητας που εισπράττουν οι Ο.Τ.Α. μέσω των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος ή, ελλείψει ηλεκτροδότησης, μέσω της σύνταξης ξεχωριστών χρηματικών καταλόγων, που γίνεται βάσει δηλώσεως εκ μέρους των ιδιοκτητών. Ειδικότερα, προκειμένου ο ιδιοκτήτης να τύχει της ανωτέρω απαλλαγής αρκεί να προσκομίσει στην αρμόδια υπηρεσία του Ο.Τ.Α. υπεύθυνη δήλωση για τη μη χρήση του ακινήτου και βεβαίωση της Δ.Ε.Η. περί της ημερομηνίας διακοπής της ηλεκτροδότησής του. Αντίστοιχα, ο αρμόδιος Ο.Τ.Α. χορηγεί την απαλλαγή από τα δημοτικά τέλη, δικαιούμενος να διαπιστώσει οποτεδήποτε την ακρίβεια της υποβληθείσας υπεύθυνης δήλωσης, προφανώς με τη διενέργεια επιτόπιου ελέγχου. Εφόσον δε από τον έλεγχο αυτό προκύψει ότι το ακίνητο χρησιμοποιείται, τότε το πιο πάνω τεκμήριο ανατρέπεται και, μάλιστα, αναδρομικά, καθόσον ο ιδιοκτήτης του ακινήτου καταλογίζεται με τα αναλογούντα στην επιφάνεια του ακινήτου του δημοτικά τέλη καθαριότητας από την ημερομηνία χορήγησης της απαλλαγής, ενώ του επιβάλλεται και πρόστιμο για την ανακρίβεια της δήλωσής του, κατά το προαναφερθέν άρθρο 19 του ν. 1080/1980.
5. Επειδή, με βάση τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά και τις διατάξεις που παρατέθηκαν και ερμηνεύθηκαν στην δεύτερη και την τρίτη σκέψη της παρούσας και λαμβάνοντας υπόψη, ότι: α) από την ημερομηνία διακοπής της ηλεκτροδότησης ενός ακινήτου τεκμαίρεται η μη χρησιμοποίησή του από τον ιδιοκτήτη του και απαλλάσσεται αυτός από την υποχρέωση καταβολής δημοτικών τελών καθαριότητας, αδιαφόρως του πότε θα υποβληθεί προς τον αρμόδιο Ο.Τ.Α. το αίτημα για την απαλλαγή και β) εν προκειμένω, οι προσφεύγοντες υπέβαλαν στον καθ’ ού, προς συναγωγή του ανωτέρω νόμιμου τεκμηρίου, περί της μη χρησιμοποίησης της ακίνητης ιδιοκτησίας τους, με αριθμό παροχής Δ.Ε.Η……., πλην των σχετικών υπεύθυνων δηλώσεων ότι αυτή παρέμενε κλειστή καθ’ όλο το χρονικό διάστημα από την ημερομηνία διακοπής της ηλεκτροδότησής της, και μηχανογραφημένο έγγραφο της Δ.Ε.Η. (βλ. το προσκομιζόμενο μετ’ επικλήσεως σχετ. Νο 5), από το οποίο προκύπτει η διακοπή της ηλεκτροδότησής της από τις 09.06.2006, ημερομηνία που αναφέρεται και στις προαναφερθείσες υπεύθυνες δηλώσεις, το Δικαστήριο κρίνει ότι η ανωτέρω ιδιοκτησία των προσφευγόντων τεκμαιρόταν για το ανωτέρω χρονικό διάστημα μη χρησιμοποιούμενη και, άρα, απαλλασσόμενη των ένδικων τελών, κατά το βάσιμο σχετικό λόγο της προσφυγής. Εξάλλου, δεδομένου ότι από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει, ούτε ο καθ’ ού Δήμος προσκομίζει ανταποδεικτικά, προκειμένου να ανατρέψει το πιο πάνω τεκμήριο, περί της χρησιμοποίησης του ακινήτου των προσφευγόντων κατά το επίμαχο χρονικό διάστημα και, άρα, της υποχρέωσής τους να καταβάλλουν δημοτικά τέλη καθαριότητας, οποιοδήποτε στοιχείο, πλην επικαλείται απλώς και μόνο τον χρόνο υποβολής των υπεύθυνων δηλώσεών τους, το Δικαστήριο κρίνει, περαιτέρω, ότι μη νόμιμα επέβαλε σε βάρος τους, με τις προσβαλλόμενες εγγραφές τους στον οικείο βεβαιωτικό κατάλογο, δημοτικά τέλη καθαριότητας, για τα διαχειριστικά έτη 2006 έως 2009, απορριπτομένων, ως νόμω αβάσιμων, όλων των αντίθετων ισχυρισμών του. Τέλος, ενόψει του ότι τα χρηματικά πρόστιμα που επιβλήθηκαν στους προσφεύγοντες, κατ’ άρθρο 19 παρ. 2 του ν. 1080/1980, με τις συμπροσβαλλόμενες πράξεις επιβολής προστίμων του Δημάρχου …….., έχουν παρακολουθηματικό έναντι των ως άνω εγγραφών τους για τα αντίστοιχα δημοτικά τέλη χαρακτήρα και δεδομένου ότι οι τελευταίες αυτές κρίθηκαν από το Δικαστήριο ακυρωτέες, θα πρέπει ομοίως να ακυρωθούν και τα πρόστιμα αυτά.