πηγή: http://www.adjustice.gr
Οι ενάγοντες άσκησαν αγωγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης ζητώντας να επιδικαστεί στον καθέναν από αυτούς χρηματική ικανοποίηση για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν εξαιτίας του θανάτου της συζύγου, μητέρας και θυγατέρας του καθενός από αυτούς αντίστοιχα, η οποία απεβίωσε κατά τη διάρκεια επίσκεψής της στο εναγόμενο Νοσοκομείο για την πραγματοποίηση θεραπείας αγγειακού προβλήματος κιρσών στα κάτω άκρα της. Το Δικαστήριο έκρινε ότι ο ειδικευόμενος ιατρός που είχε αναλάβει και είχε προγραμματίσει τη διενέργεια της εν λόγω θεραπείας, σε ημέρα γενικής εφημερίας του νοσοκομείου, είχε ενεργήσει επ’ ευκαιρία των υπηρεσιακών του καθηκόντων και κατά κατάχρηση αυτών, παραβιάζοντας τις ρητές εντολές των προϊσταμένων του ιατρών ως προς τον τρόπο χειρισμού του περιστατικού (χρήση του σηπτικού χειρουργείου, παρουσία δεύτερου ιατρού και καταγραφή της ασθενούς) και παραλείποντας να καλέσει βοήθεια για τη διάσωση της ασθενούς, όταν αυτή εμφάνισε άπνοια, λόγω της προηγούμενης χορήγησης αναισθητικών ουσιών από τον ίδιο ιατρό, σε άγνωστες δοσολογίες, παράλειψη που είχε ως συνέπεια την κατάληξή της. Για τον λόγο αυτό, κρίθηκε ότι το εναγόμενο Νοσοκομείο ευθυνόταν σε αποζημίωση των εναγόντων, κατά τα άρθρα 105 και 106 του ΕισΝΑΚ, και επιδικάστηκε σε καθέναν από τους ενάγοντες χρηματική ικανοποίηση, σε εύλογο κατά την κρίση του Δικαστηρίου ύψος, για την ψυχική τους οδύνη εξαιτίας του ως άνω ζημιογόνου γεγονότος, καθώς και στο πρώτο εξ αυτών αποζημίωση λόγω στέρησης υπηρεσιών και σε καθέναν από τους δεύτερη και τρίτο εξ αυτών αποζημίωση λόγω στέρησης διατροφής, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 928 εδ. β΄ του Αστικού Κώδικα. – Δέχεται εν μέρει την αγωγή.