ΔΠρΑθ 1095/2019: Κίνδυνος «βεντέτας» στην χώρα καταγωγής και εφαρμογή αρχής της μη επαναπροωθησης.

πηγή: immigration.gr

5. Επειδή, […]  η αρχή της μη επαναπροώθησης, εφαρμόζεται και σε περιπτώσεις, κατά τις οποίες ο αιτών έχει δικαιολογημένο φόβο δίωξης, εξαιτίας της ιδιότητάς του ως μέλους οικογένειας, η οποία είναι αναμεμειγμένη, με οποιονδήποτε τρόπο, σε βεντέτα, δηλαδή την πρακτική της επίθεσης και θανάτωσης των αρρένων μελών μίας οικογένειας, στο πλαίσιο αντεκδικήσεων μεταξύ δύο οικογενειών, πρακτική η οποία έχει επιβιώσει σε αρκετές χώρες μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανόμενης της Αλβανίας. Στην περίπτωση της βεντέτας, βασικός παράγοντας, ο οποίος πρέπει να εξετάζεται για την εκτίμηση του βαθμού διακινδύνευσης του «διωκόμενου» είναι η στάση των αρμόδιων κρατικών αρχών, παρελθούσα και μελλοντική, απέναντι στις βεντέτες. Στο πλαίσιο αυτό, πράξεις βίας, που διαπράττονται από ομάδες ατόμων ή μεμονωμένα άτομα, θεωρούνται, κατά την έννοια της Σύμβασης της Γενεύης του 1951, «δίωξη», σε περίπτωση που οι αρμόδιες αρχές του κράτους ανέχονται τις πράξεις αυτές ή αρνούνται ή δεν είναι σε θέση να προσφέρουν στο «διωκόμενο» επαρκή προστασία, ώστε καθιστούν «δικαιολογημένο» το φόβο δίωξης. Ειδικότερα, για να θεωρηθεί ότι παρέχεται από το κράτος επαρκής προστασία στο «διωκόμενο», είναι απαραίτητη αφενός η θέληση και αφετέρου η αποτελεσματικότητα της αστυνομίας, των δικαστικών και άλλων αρχών του κράτους, κυρίως ως προς την εφαρμογή του ποινικού δικαίου, στην περίπτωση δε ύπαρξης εθνικών επιτροπών συμφιλίωσης, αυτές θα πρέπει να μπορούν στην πράξη να επιλύσουν αποτελεσματικά μία βεντέτα [βλ. τις από 17.03.2006 Οδηγίες της Ύπατης Αρμοστείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.) για τους Πρόσφυγες επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας στο πλαίσιο της Σύμβασης του 1951 σχετικής με το καθεστώς των Προσφύγων, θεμελιωμένων σε φόβο δίωξης εξαιτίας της συμμετοχής ενός ατόμου σε μία οικογένεια ή μία φυλή αναμεμειγμένη σε βεντέτα (Position de l’ UNHCR sur les demandes de statut de réfugié dans le cadre de la Convention de 1951 relative au Statut de Réfugiés, fondées sur une crainte de persécution en raison de l’ appurtenance d’ un individu à une famille ou à un clan impliqué dans une vendetta), όπου και σχετικές διεθνείς νομολογιακές αναφορές].

[…] 9.    Επειδή, από το συνδυασμό των διατάξεων που εκτίθενται στη μείζονα σκέψη της παρούσας, συνάγεται ότι η Διοίκηση, όταν άγεται στην έκδοση πράξης επιστροφής για έναν από τους λόγους του άρθρου 76 παρ. 1 του ν. 3386/2005, οφείλει να σέβεται την αρχή της μη επαναπροώθησης. Εφόσον δε προβάλλονται ενώπιον της πραγματικά περιστατικά κρίσιμα, τα οποία αφορούν στη διακινδύνευση της ζωής του αλλοδαπού, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, και τα οποία δύνανται να συνιστούν δικαιολογημένο φόβο δίωξης αυτού, κατά την έννοια της Σύμβασης της Γενεύης, όπως σε περίπτωση κατά την οποία, σύμφωνα και με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας, οι εθνικές αρχές δε δύνανται να παράσχουν επαρκή προστασία σε «διωκόμενο» στο πλαίσιο βεντέτας, η Διοίκηση οφείλει να απόσχει από την έκδοση της πράξης επιστροφής ή την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής κατ’ αυτής, σε κάθε δε περίπτωση, οφείλει να αιτιολογήσει ειδικώς τη σχετική απόφασή της. Ενόψει αυτών και δεδομένου ότι στην κρινόμενη περίπτωση ο αιτών, με την προαναφερθείσα προσφυγή του, έθεσε υπόψη της Διοίκησης, προσκομίζοντας και σχετικά αποδεικτικά στοιχεία, το γεγονός της ύπαρξης απρόκλητης βεντέτας σε βάρος της οικογένειάς του, η οποία έχει εκδηλωθεί και με επίθεση σε βάρος του ίδιου μόλις το 2015, αλλά και της συνομολογούμενης αδυναμίας των εθνικών αρχών της Αλβανίας να του παράσχουν επαρκή προστασία, τόσο μέσω των αστυνομικών αρχών, αρμόδιων για τον εντοπισμό και σύλληψη των δραστών, όσο και των αρχών της Δημοτικής Ενότητας …, αρμόδιων για την επίτευξη συμφιλίωσης μεταξύ των δύο οικογενειών, η Διοίκηση εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο, σε κάθε δε περίπτωση, αιτιολόγησε πλημμελώς την απόφασή της. Με τα δεδομένα αυτά και για το λόγο, που προαναφέρθηκε, η προσβαλλόμενη πράξη πρέπει να ακυρωθεί και η υπόθεση να αναπεμφθεί στη Διοίκηση, προκειμένου να εκτιμήσει ειδικώς τους ισχυρισμούς που προέβαλε ενώπιόν της ο αιτών, σχετικά με τους λόγους που καθιστούν την επιστροφή του στην Αλβανία επικίνδυνη για τη ζωή του, αξιολογώντας κάθε πρόσφορο προς τούτο στοιχείο, συμπεριλαμβανομένων των προσκομισθέντων ενώπιον της από τον αιτούντα εγγράφων, και σεβόμενη την αρχή της μη επαναπροώθησης.  

Total
0
Shares
Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *