Φορολογικές διαφορές – Προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη διευθύνοντος συμβούλου πτωχευσάσης Α.Ε. – Διαφορά ουσίας η γεννηθείσα από την αμφισβήτηση της ρητής ή σιωπηρής απόρριψης της κατ’ αρ. 66 παρ 29 του ν. 4646/2019 αίτησης, επί της οποίας εφαρμοστέες διατάξεις είναι οι σχετικές επί διαφορών ΚΕΔΕ (αρ. 218 ΚΔΔ, 277 παρ 2 ΚΔΔ) – Οι νέες διατ. του αρ. 34 του ν. 4646/2019 τροποποιούν επί το επιεικέστερον τις προϋποθέσεις γένεσης ευθύνης των οριζόμενων στο αρ. 50 παρ 1 ΚΦΔ. προσώπων, περιορίζοντας αφενός την φορολογητέα ύλη, αφετέρου δε, ορίζοντας ότι πέραν της απαιτούμενης ιδιότητας πρέπει να συντρέχουν στο πρόσωπό τους σωρευτικώς οι αναφερόμενες στο άρθρο αυτό προϋποθέσεις – Δοθέντος δε, της τεκμαιρόμενης μαχητώς υπαιτιότητας τους για καταβολή οφειλών, η ευθύνη τους παύει πλέον να είναι αντικειμενική και καθίσταται υποκειμενική, ενώ το βάρος απόδειξης της μη ύπαρξης της φέρει ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος – Τεκμήρια μαχητά της έλλειψης υπαιτιότητας τόσο η απόδειξη της μη πραγματικής ανάμειξης στη διοίκηση/διαχείριση του ν.π., όσο και η ύπαρξη αμετάκλητης αθωωτικής απόφασης ποινικού δικαστηρίου ή αμετάκλητου απαλλακτικού βουλεύματος ή τελεσίδικης απόφασης, διαπιστωθείσης ρητώς την έλλειψη αυτή – Η μεταβατική διάταξη του άρ. 66 παρ 29 του ν. 4646/2019 επέκτεινε τις ρυθμίσεις αυτές και σε βεβαιωμένες οφειλές πριν από την έναρξη ισχύος του νόμου καθώς και στις οριζόμενες σε αυτό εκκρεμείς υποθέσεις οφειλών – Το αρ. 50 παρ 1 περ. β΄ εδ. γ΄ ΚΦΔ καταλαμβάνει τόσο τα πρόσωπα που είχαν την κρίσιμη τυπική ιδιότητα κατά το χρόνο που οι σχετικές οφειλές κατέστησαν ληξιπρόθεσμες ή κατά το φορολογικό έτος/ περίοδο στο οποίο ανάγονται οι οφειλές όσο και αυτά που έφεραν την κρίσιμη ιδιότητα κατά το χρόνο που κάθε δόση της ρύθμισης κατέστη ληξιπρόθεσμη ή η ρύθμιση απωλέσθη, στην περίπτωση ρύθμισης οφειλών – Νόμιμη η κρίση του καθ’ ού περί συνδρομής ιδιότητας ανεξάρτητα από το ότι η ως άνω ρύθμιση απωλέσθη σε χρόνο κατά τον οποίο είχε επέλθει παύση των εργασιών της πτώχευσης (αρ.166 παρ 3 ΠτΚ) – Αλυσιτελείς οι ισχυρισμοί περί μη ανάμειξής στη διαχείριση της εταιρίας μετά την κήρυξή της σε πτώχευση, περί έλλειψης υπαιτιότητάς του και περί μη απόκτησης ιδιότητας οφειλέτη, διότι και αληθείς υποτιθέμενοι δεν προκύπτει η έλλειψη υπαιτιότητας – Απορριπτέος λόγος περί παράβασης της αρχής αναλογικότητας διότι θεσπίζεται πλέον μαχητό τεκμήριο καθώς και υποκειμενική και όχι αντικειμενική ευθύνη, όπως αβασίμως προβάλλεται – Λόγοι που βάλλουν κατά της νομιμότητας του νόμιμου τίτλου εκφεύγουν του αντικειμένου της δίκης, και συνεπώς απορρίπτονται – Λόγος περί μερικής εξόφλησης της ένδικης απαίτησης του Δημοσίου ως λόγος απόσβεσης δύναται να προβληθεί, κατ’ άρθρο 224 παρ. 5 του ΚΔΔ κατόπιν άσκησης ανακοπής – Μη καταλογισμός δικαστικών εξόδων στον προσφεύγοντα λόγω μη παράστασης καθού – Απορρίπτει την προσφυγή.