ΔΠΑ, 2622/2024-Δαπάνες επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας – νομική φύση πράξης διοικητικών οργάνων ως προς την πιστοποίηση των εν λόγω δαπανών

Απόφαση: 2622/2024

Τμήμα 16ο Τριμελές

Πρόεδρος: Μαρία – Σοφία Ασκερίδου, Πρόεδρος Πρωτοδικών ΔΔ

Εισηγητής: Παύλος Νταβέλος, Πρωτοδίκης ΔΔ

Κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 2 και 63 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, ερμηνευομένων σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 1 και 73 του Κώδικα Φορολογικής Δικονομίας, οι οποίες, σύμφωνα με το άρθρο 285 παρ. 1 του Κ.Δ.Δ., εξακολουθούν να ισχύουν, φορολογική διαφορά υπαγόμενη στην αρμοδιότητα των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων γεννάται από ατομικές διοικητικές πράξεις με τις οποίες είτε επιβάλλεται αμέσως φορολογικό βάρος ή φορολογική κύρωση είτε κρίνεται αντικείμενο που συνάπτεται ευθέως με συγκεκριμένη φορολογική ή συναφή υποχρέωση σε συνάρτηση προς ατομικώς ορισμένη φορολογητέα ύλη (βλ. ΣτΕ 1489/2022, 288-290/2018, 368/2007). Τουναντίον, δεν υπόκεινται σε προσφυγή ενώπιον των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων οι διοικητικές πράξεις οι οποίες σχετίζονται μεν με την καθ’ όλου εφαρμογή της φορολογικής νομοθεσίας, δεν συνδέονται όμως αμέσως με συγκεκριμένο φορολογικό βάρος ή κύρωση, ατομικώς καθ’ υποκείμενο και αντικείμενο προσδιοριζόμενη (βλ. ΣτΕ 1688, 1628/2020, 1665/2019 κ.ά.). Κατά την έννοια των ίδιων διατάξεων, διαφορά περί την αναγνώριση φορολογικής απαλλαγής ή μειώσεως φόρων, τελών κλπ. είναι και αυτή που προκύπτει από πράξη όχι μόνο της φορολογικής, αλλά και οποιασδήποτε άλλης αρχής, η οποία, κατ’ ενάσκηση της ανατεθειμένης σε αυτήν αρμοδιότητας, κρίνει ως προς τη συνδρομή κάποιας από τις προϋποθέσεις που προβλέπονται για την εν θέματι απαλλαγή ή μείωση. Στην περίπτωση αυτή, η σχετική διαφορά άγεται ενώπιον των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων με την άσκηση προσφυγής είτε κατά της πράξεως της άλλης αυτής αρχής είτε κατά της επακολουθούσας πράξεως της φορολογικής αρχής, η οποία, ερειδόμενη στην πρώτη πράξη, προβαίνει σε καταλογισμό φόρου (πρβλ. ΣτΕ 3133/1979). Συναφώς, η πιστοποίηση των δαπανών επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας προβλέπεται στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος ως προϋπόθεση για την έκπτωσή τους από το ακαθάριστο εισόδημα των επιχειρήσεων που υποβάλλονται σε αυτές, ώστε συνάπτεται κατά τρόπο στενό με συγκεκριμένη φορολογική τους υποχρέωση. Έτσι, η διαφορά που αναφύεται από την άρνηση πιστοποιήσεως αυτής της κατηγορίας δαπανών αποτελεί φορολογική διαφορά ουσίας, υπαγόμενη στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, εν προκειμένω δε στο τριμελές διοικητικό πρωτοδικείο, καθότι δεν έχει χρηματικό αντικείμενο.

Κρίση του Δικαστηρίου ότι σε περίπτωση που επιδιώκεται η έκπτωση δαπανών έρευνας και τεχνολογίας, η σχετικώς εκδιδόμενη από το Υπουργείο Ανάπτυξης βεβαίωση του άρθρου 22Α του Κ.Φ.Ε. αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη και, κατά τον χρόνο εκδόσεώς της, προσβάλλεται με προσφυγή ουσίας ενώπιον των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων. Εντούτοις, εντάσσεται στην ευρύτερη διαδικασία προσδιορισμού του φόρου εισοδήματος, η οποία ολοκληρώνεται με την έκδοση της αντίστοιχης πράξεως προσδιορισμού του φόρου˙ επομένως, μετά την έλευση αυτού του σταδίου, η εν λόγω βεβαίωση ενσωματώνεται στην πράξη προσδιορισμού του φόρου, αποτελούσα, κατά το κεφάλαιο αυτό, την αιτιολογία της, και αποβάλλει την εκτελεστότητά της.

Απορρίπτει την προσφυγή, διότι οι προσβαλλόμενες πράξεις είχαν απορροφηθεί σε μεταγενέστερο χρόνο από την πράξη διοικητικού προσδιορισμού του φόρου.

Σημ: ομοίου περιεχομένου είναι και η απόφαση 2628/2024 (16ο Τριμελές).

https://www.adjustice.gr/webcenter/portal/dprotodikeioath/apofaseis?contentID=DECISION-TEMPLATE1717650284094&_afrLoop=816675756365710#!%40%40%3F_afrLoop%3D816675756365710%26centerWidth%3D100%2525%26contentID%3DDECISION-TEMPLATE1717650284094%26leftWidth%3D0%2525%26rightWidth%3D0%2525%26showFooter%3Dfalse%26showHeader%3Dtrue%26_adf.ctrl-state%3D3i1u0ny5u_152

Total
0
Shares
Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *