Πηγή: http://www.adjustice.gr
Στην υπόθεση αυτή, οικοδομικός συνεταιρισμός σε δασική έκταση καταλογίστηκε με κύριο και συμπληρωματικό φόρο ΕΝΦΙΑ (του ν. 4223/2013), τον οποίο φόρο αμφισβήτησε ενώπιον του Δικαστηρίου. Το Δικαστήριο έκρινε ότι στις απαλλαγές, που απαριθμούνται στο άρθρο 3 παρ. 1 και στο άρθρο 5 παρ. 3 του ν. 4223/2013, δεν αναφέρονται οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί. Επιπρόσθετα, έκρινε ότι από τη γραμματική ερμηνεία του άρθρου 3 παρ. 2 του ν. 4223/2013 προέκυπτε ότι τα δάση και οι δασικές εκτάσεις δεν απαλλάσσονται από τον ΕΝΦΙΑ, αλλά, αντιθέτως, φορολογούνται, κατ’ άρθρο 4 του ν. 4223/2013, με μειωμένο ειδικό συντελεστή χρήσης. Επομένως, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, νομίμως επιβλήθηκε ο ανωτέρω ΕΝΦΙΑ στον προσφεύγοντα οικοδομικό συνεταιρισμό.