Με την 727/2018 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα 30ο Μονομελές), το Δικαστήριο έκανε δεκτή προσφυγή της προσφεύγουσας κατά αφενός, πράξεως της υπογράφουσας με εντολή Δημάρχου, Προϊσταμένης του τμήματος Επιδοματικής Πολιτικής της Διεύθυνσης Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Υγείας του Δήμου Αθηναίων, με την οποία αποφασίστηκε η επιστροφή προνοιακού επιδόματος, ποσού 17.638 ευρώ, ως αχρεωστήτως ληφθέν κατά τη χρονική περίοδο από 1-08-2006 έως 31-12-2011 και β) πράξεως της ίδιας Προϊσταμένης, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση θεραπείας της προσφεύγουσας κατά της πρώτης πράξης. Εξάλλου, ως συμπροσβαλλόμενη με την κρινόμενη προσφυγή λογίσθηκε, κατ’ άρθρο 63 παρ.7 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ., ν. 2717/1999,Α΄97), η μεταγενέστερη και συναφής προς τις προαναφερθείσες πράξεις, απόφαση του Δημάρχου Αθηναίων, με την οποία καταλογίστηκε σε βάρος της προσφεύγουσας το ποσό των 17.638 ευρώ, ως αχρεωστήτως εισπραχθέν από το πρόγραμμα ατόμων με βαριά αναπηρία. Το Δικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη ότι: α) η αναζήτηση παροχών που λήφθηκαν καλόπιστα αποκλείεται μετά την πάροδο εύλογου χρόνου από τη λήψη, λόγω των σοβαρών οικονομικών συνεπειών που συνεπάγεται, επιτρέπεται όμως σε κάθε περίπτωση, εάν αυτός που εισέπραξε τις παροχές τελούσε σε δόλο, β) από το χρόνο κατά τον οποίο η προσφεύγουσα είχε αρχίσει να εισπράττει αχρεωστήτως το προνοιακό επίδομα (1-08-2006) έως το χρόνο έκδοσης της αρχικής απόφασης περί επιστροφής (σχετική πράξη της Προϊσταμένης του τμήματος Επιδοματικής Πολιτικής της Διεύθυνσης Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Υγείας του Δήμου Αθηναίων) και της καταλογιστικής απόφασης του Δημάρχου Αθηναίων, παρήλθε εύλογο, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, χρονικό διάστημα, γ) ο πατέρας της προσφεύγουσας είχε αναλάβει μεν με σχετική υπεύθυνη δήλωσή του την υποχρέωση να ειδοποιήσει τη Νομαρχία σχετικά με οποιαδήποτε μεταβολή επρόκειτο να επέλθει στο πρόσωπό της προσφεύγουσας και συγκεκριμένα για την ενδεχόμενη συνταξιοδότησή της από οποιοδήποτε φορέα, η ανάληψη, όμως της εν λόγω υποχρέωσης δεν μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η προσφεύγουσα τελούσε σε κακοπιστία, ιδίως ενόψει του ότι η δήλωση αυτή δεν έγινε από την ίδια, αλλά από τον πατέρα της, ο οποίος αργότερα απεβίωσε, η ίδια, λόγω της αναπηρίας της αδυνατούσε και αδυνατεί ακόμα και σήμερα να επιμεληθεί των υποθέσεών της και επομένως δε θα μπορούσε να διακρίνει από μόνη της τις συνέπειες παράλειψης κάποιας ενέργειάς της, ενώ από πουθενά δεν προκύπτει γνώση της ίδιας ή της μητέρας της για την υποχρέωση ενημέρωσης, δ) από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προέκυψε ότι η προσφεύγουσα ή η μητέρα της απέκρυψαν δολίως από τη Νομαρχία και αργότερα από τον Δήμο ότι απεβίωσε ο πατέρας της και ότι η προσφεύγουσα λάμβανε σύνταξη για το λόγο αυτό, ούτε μπορεί να συναχθεί αυτό από μόνη τη μη άμεση ειδοποίηση της Νομαρχίας, αντιθέτως η προσφεύγουσα προσκόμιζε κάθε φορά τα στοιχεία και δικαιολογητικά, που της ζητούνταν, ενώ περαιτέρω στις προσβαλλόμενες αποφάσεις περί αναζήτησης και καταλογισμού του ποσού του προνοιακού επιδόματος, που εισπράχθηκε αχρεωστήτως, δεν μνημονεύεται ειδικώς κάποια απατηλή ή δόλια ενέργεια της προσφεύγουσας και ε) η προσφεύγουσα είναι άτομο με βαριά αναπηρία και συνεπώς έχει, κατά τα κοινώς γνωστά, αυξημένες ανάγκες, το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν έπρεπε να αναζητηθούν από την προσφεύγουσα τα ποσά προνοιακού επιδόματος, που αυτή εισέπραξε αχρεωστήτως πλην καλοπίστως από 1-08-2006 έως 31-12-2011.
http://www.adjustice.gr/webcenter/portal/dprotodikeioath/apofaseis?