Πηγή: http://www.humanrightscaselaw.gr/
ΔΕΕ μειζ. συνθ. 24.10.2018, C-234/17, XC και λοιποί
Ένδικη προστασία – Ένδικα μέσα – Αρχή της δικονομικής αυτονομίας των κρατών μελών – Αίτηση επανάληψης ποινικής διαδικασίας, κατόπιν καταδικαστικής απόφασης του ΕΔΔΑ – Δεν αντίκειται στο ενωσιακό δίκαιο η μη πρόβλεψη τέτοιου εξαιρετικού ενδίκου μέσου και για περιπτώσεις παραβίασης του δικαίου της Ένωσης
Το δίκαιο της Ένωσης, και ειδικότερα οι αρχές της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας, έχει την έννοια ότι δεν επιβάλλει στο εθνικό δικαστήριο να επεκτείνει στις περιπτώσεις παραβιάσεως του δικαίου της Ένωσης, και ιδίως στις περιπτώσεις προσβολής του θεμελιώδους δικαιώματος που κατοχυρώνεται στο άρθρο 50 του Χάρτη ΘΔΕΕ και στο άρθρο 54 της Συμβάσεως εφαρμογής της συμφωνίας του Σένγκεν, το δικαίωμα ασκήσεως ενδίκου μέσου του εσωτερικού δικαίου που καθιστά δυνατή, μόνο σε περίπτωση παραβιάσεως της ΕΣΔΑ ή ενός εκ των πρωτοκόλλων της, την επανάληψη ποινικής διαδικασίας περατωθείσας με απόφαση εθνικού δικαστηρίου που έχει αποκτήσει ισχύ δεδικασμένου. Ειδικότερα, (α) λαμβανομένων υπόψη του αντικειμένου, της αιτίας και των ουσιωδών στοιχείων της, μια τέτοια δικονομική δυνατότητα δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί παρόμοια με ένδικο μέσο που αποσκοπεί στην προάσπιση θεμελιώδους δικαιώματος διασφαλιζόμενου από το δίκαιο της Ένωσης, και ιδίως από τον Χάρτη, τούτο δε λόγω των ειδικών χαρακτηριστικών που αφορούν στην ίδια τη φύση του δικαίου αυτού, συμπεριλαμβανομένου του καθιερωμένου από το πρωτογενές ενωσιακό δίκαιο δικαιοδοτικού συστήματος, στο πλαίσιο του οποίου προβλέπεται δυνατότητα ή υποχρέωση προδικαστικής παραπομπής στο ΔΕΕ και (β) η μη πρόβλεψη τέτοιου ενδίκου μέσου δεν καθιστά στην πράξη αδύνατη ή υπερβολικά δυσχερή την άσκηση των δικαιωμάτων που απονέμει η έννομη τάξη της Ένωσης.