ΔΕΕ απόφαση της 23.9.2020 (c-777/18): Διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη – Υγειονομική περίθαλψη που μπορεί να υπόκειται σε προέγκριση – Αρχή της αναλογικότητας– Στοιχεία που πρέπει να συνεκτιμώνται – Eύλογα χρονικά όρια – Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών

Πηγή: curia.euoropa.eu

 

1)      Οι συνδυασμένες διατάξεις του άρθρου 20 του κανονισμού (EΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, και του άρθρου 26 του κανονισμού (ΕΚ) 987/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, για καθορισμό της διαδικασίας εφαρμογής του κανονισμού 883/2004, σχετικά με την προγραμματισμένη περίθαλψη, ερμηνευόμενες υπό το πρίσμα του άρθρου 56 ΣΛΕΕ, έχουν την έννοια ότι:

–        η ιατρική περίθαλψη που παρέχεται εντός κράτους μέλους διαφορετικού από εκείνο στο οποίο κατοικεί ο ασφαλισμένος και με δική του αποκλειστικώς απόφαση, για τον λόγο ότι, κατά την άποψή του, η συγκεκριμένη περίθαλψη ή άλλη περίθαλψη που να παρουσιάζει τον ίδιο βαθμό αποτελεσματικότητας δεν ήταν διαθέσιμη στο κράτος μέλος κατοικίας εντός παραδεκτού από ιατρικής απόψεως χρόνου, εμπίπτει στην «προγραμματισμένη περίθαλψη» κατά την έννοια των ως άνω διατάξεων, και, κατά συνέπεια, η παροχή τέτοιας περιθάλψεως σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο της κατοικίας του ασφαλισμένου υπόκειται, υπό τις προϋποθέσεις που προβλέπει ο εν λόγω κανονισμός, σε έγκριση χορηγούμενη από τον αρμόδιο φορέα του κράτους μέλους κατοικίας·

–     ο ασφαλισμένος που έτυχε προγραμματισμένης περιθάλψεως σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο της κατοικίας του, χωρίς ωστόσο να έχει ζητήσει έγκριση από τον αρμόδιο φορέα, σύμφωνα με το άρθρο 20, παράγραφος 1, του κανονισμού αυτού, δικαιούται, υπό τις προϋποθέσεις που προβλέπει ο εν λόγω κανονισμός, την επιστροφή των εξόδων της περιθάλψεως αυτής, αν:

–        αφενός, μεταξύ της ημερομηνίας κατά την οποία είχε ορισθεί η επίσκεψη στον ιατρό, για εξέταση και ενδεχομένως θεραπευτική αγωγή σε άλλο κράτος μέλος, και της ημερομηνίας κατά την οποία του παρασχέθηκε η σχετική περίθαλψη εντός του κράτους μέλους αυτού, όπου χρειάσθηκε να μεταβεί, ο ασφαλισμένος ήταν, για λόγους συνδεόμενους μεταξύ άλλων με την κατάσταση της υγείας του ή με την ανάγκη να τύχει εκεί επειγόντως της περιθάλψεως, σε κατάσταση που τον εμπόδιζε να ζητήσει από τον αρμόδιο φορέα την έγκριση ή να αναμείνει την απόφαση του φορέα επί μιας τέτοιας αιτήσεως, και

–        αφετέρου, πληρούνται κατά τα λοιπά οι λοιπές προϋποθέσεις για την κάλυψη των δαπανών για παροχές σε είδος, βάσει του άρθρου 20, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, του ίδιου κανονισμού.

Εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να προβεί στον αναγκαίο σχετικό έλεγχο.

2)      Το άρθρο 56 ΣΛΕΕ και το άρθρο 8, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2011/24/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 9ης Μαρτίου 2011, περί εφαρμογής των δικαιωμάτων των ασθενών στο πλαίσιο της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης, έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία η οποία αποκλείει, ελλείψει προεγκρίσεως, την επιστροφή, εντός των ορίων της καλύψεως την οποία εγγυάται το σύστημα υγειονομικής ασφαλίσεως του κράτους ασφαλίσεως, των εξόδων για την παροχή ιατρικών συμβουλών εντός άλλου κράτους μέλους.

Το άρθρο 56 ΣΛΕΕ και το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2011/24 έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία η οποία, σε περίπτωση που ο ασφαλισμένος κωλυόταν να ζητήσει έγκριση ή δεν μπορούσε να αναμείνει την απόφαση του αρμόδιου φορέα επί της αιτήσεώς του για λόγους συνδεόμενους με την κατάσταση της υγείας του ή με την ανάγκη επείγουσας νοσοκομειακής περιθάλψεώς του ή περιθάλψεώς του εκτός νοσοκομείου η οποία απαιτούσε τη χρησιμοποίηση βαρέος εξοπλισμού, και παρότι συντρέχουν κατά τα λοιπά οι προϋποθέσεις για την κάλυψη των δαπανών αυτών, αποκλείει, ελλείψει προεγκρίσεως, την επιστροφή, εντός των ορίων της καλύψεως που εγγυάται το σύστημα υγειονομικής ασφαλίσεως του κράτους ασφαλίσεως, των εξόδων τέτοιων μορφών περιθάλψεως οι οποίες του παρασχέθηκαν σε άλλο κράτος μέλος.

3)      Το άρθρο 9, παράγραφος 3, της οδηγίας 2011/24 έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει χρονικό όριο 31 ημερών για τη χορήγηση προεγκρίσεως για την κάλυψη των εξόδων διασυνοριακής περιθάλψεως και 23 ημερών για την άρνηση χορηγήσεώς της, ενώ κατά τα λοιπά παρέχει τη δυνατότητα στον αρμόδιο φορέα να λάβει υπόψη τις ατομικές περιστάσεις και τον επείγοντα χαρακτήρα της συγκεκριμένης περιπτώσεως.

Total
0
Shares
Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *