ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πέμπτο τμήμα) της 25ης Νοεμβρίου 2020 (*)
«Προδικαστική παραπομπή – Ανταγωνισμός – Άρθρο 102 ΣΛΕΕ – Κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης – Έννοια των “μη δίκαιων τιμών” – Εταιρία συλλογικής διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων – Εν τοις πράγμασι μονοπωλιακή κατάσταση – Δεσπόζουσα θέση – Κατάχρηση – Εκτέλεση μουσικών έργων κατά τη διάρκεια μουσικών φεστιβάλ – Κλίμακα βασιζόμενη στα ακαθάριστα έσοδα από την πώληση εισιτηρίων εισόδου – Εύλογη σχέση με την παροχή υπηρεσιών εκ μέρους της εταιρίας συλλογικής διαχείρισης – Προσδιορισμός του μέρους του μουσικού ρεπερτορίου της εταιρίας συλλογικής διαχείρισης που πράγματι εκτελέστηκε»
Στην υπόθεση C‑372/19,
με αντικείμενο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, που υπέβαλε το Ondernemingsrechtbank Antwerpen (δικαστήριο επιχειρήσεων Αμβέρσας, Βέλγιο) με απόφαση της 28ης Φεβρουαρίου 2019, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 10 Μαΐου 2019, στο πλαίσιο της δίκης
Belgische Vereniging van Auteurs, Componisten en Uitgevers CVBA (SABAM)
κατά
Weareone.World BVBA,
Wecandance NV,
Το άρθρο 102 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι δεν συνιστά κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης, κατά την έννοια του άρθρου αυτού, η εκ μέρους εταιρίας συλλογικής διαχείρισης που κατέχει εν τοις πράγμασι μονοπώλιο εντός κράτους μέλους επιβολή στους διοργανωτές μουσικών εκδηλώσεων, σε σχέση με το δικαίωμα παρουσιάσεως μουσικών έργων στο κοινό, κλίμακας στην οποία:
– αφενός, τα οφειλόμενα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας υπολογίζονται βάσει χρεώσεως που εφαρμόζεται επί των ακαθάριστων εσόδων από την πώληση εισιτηρίων, χωρίς να είναι δυνατόν να αφαιρεθεί από τα έσοδα αυτά το σύνολο των επιβαρύνσεων που αφορούν την οργάνωση του φεστιβάλ και δεν έχουν σχέση με τα μουσικά έργα που εκτελούνται σ’ αυτό, εφόσον, λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των σχετικών περιστάσεων της συγκεκριμένης περιπτώσεως, τα δικαιώματα που πράγματι χρεώνονται από την εταιρία συλλογικής διαχείρισης κατ’ εφαρμογήν της κλίμακας αυτής δεν είναι υπερβολικά υψηλά υπό το πρίσμα, μεταξύ άλλων, της οικονομικής αξίας που προκύπτει από τη χρήση αυτή και της οικονομικής αξίας των υπηρεσιών που παρέχει η εταιρία συλλογικής διαχείρισης, όπερ εναπόκειται στον εθνικό δικαστή να ελέγξει, και
– αφετέρου, γίνεται χρήση ενός κλιμακωτού κατ’ αποκοπήν συστήματος προκειμένου να προσδιορισθεί, επί του συνόλου των μουσικών έργων που εκτελέστηκαν, ποιο μέρος αντλείται από το ρεπερτόριο της εν λόγω εταιρίας συλλογικής διαχείρισης, εφόσον δεν υφίσταται άλλη μέθοδος η οποία να καθιστά δυνατό τον ακριβέστερο εντοπισμό και ποσοτικό προσδιορισμό της χρήσεως των έργων αυτών και η οποία να είναι ικανή να υλοποιήσει τον ίδιο θεμιτό σκοπό, ήτοι την προστασία των συμφερόντων των δημιουργών, των συνθετών και των εκδοτών μουσικών έργων· στο εθνικό δικαστήριο εναπόκειται να εξακριβώσει τούτο, υπό το πρίσμα της συγκεκριμένης περιπτώσεως της οποίας έχει επιληφθεί και λαμβάνοντας υπόψη όλες τις κρίσιμες περιστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της διαθεσιμότητας και της αξιοπιστίας των παρασχεθέντων στοιχείων, καθώς και των υφιστάμενων τεχνολογικών εργαλείων.