ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ
Γνωμοδότηση για αίτημα του Συμβουλίου της Επικρατείας της Γαλλίας της 13.07.2022 (αριθ. αιτημ. P16-2021-002).
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αίτημα γνωμοδότησης από το Συμβούλιο της Επικρατείας της Γαλλίας. Αποδοχή αιτήματος από ΕΔΔΑ.
Με νόμο του 1964 είχε δημιουργηθεί το ACCA, το οποίο προορίζονταν για την προώθηση της ορθολογικής διαχείρισης του κυνηγιού. Οι ιδιοκτήτες γης όφειλαν να γίνουν μέλη του ACCA εντός του δήμου τους και να μεταβιβάσουν τη γη τους σε αυτόν, δημιουργώντας έτσι κυνηγητικούς χώρους σε δημοτικό επίπεδο. Ο νέος περιβαλλοντικός κώδικας της 24 Ιουλίου 2019, προέβλεπε ότι μόνο οι ιδιοκτήτες γης οι οποίοι είχαν εμπράγματα δικαιώματα πριν από την ημερομηνία δημιουργίας του АССА είχαν το δικαίωμα να αποσυρθούν από αυτό εάν η γη τους έφτανε το επιτρεπτό όριο.
Η προσφεύγουσα ομοσπονδία υποστήριξε ότι αυτή η διάκριση συνιστά διακριτική μεταχείριση και προσβάλλει το δικαίωμα στην ιδιοκτησία.
Το Συμβούλιο του Επικρατείας ζήτησε από το Δικαστήριο να αποφανθεί σχετικά με τα σχετικά κριτήρια για την αξιολόγηση της συμβατότητας με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μιας νομοθετικής διάταξης που περιορίζει τη δυνατότητα σωματείων με μέλη ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων να αποσύρουν τη γη τους από τους κυνηγότοπους του ACCA.
Το ΕΔΔΑ επανέλαβε ότι μόνο οι διαφορές στη μεταχείριση που δεν είχαν «αντικειμενική και εύλογη αιτιολόγηση» δημιουργούν διακρίσεις.
Το Δικαστήριο καθόρισε τα σχετικά κριτήρια που σύμφωνα με την άποψή του θα έπρεπε να αποτελέσουν οδηγό για το Συμβούλιο της Επικρατείας της Γαλλίας στην αξιολόγησή του για το θέμα αυτό δηλαδή: α) εάν η νομοθετική ρύθμιση είχε θεσπιστεί «για σαφή και επιτακτικό λόγο δημοσίου συμφέροντος», β) εάν το κριτήριο έχει εύλογη βάση γ) αν υπήρχε περιθώριο εκτίμησης που απολάμβαναν οι αρχές, δ) ποια μέσα επιλέχθηκαν για να χρησιμοποιηθούν για την επίτευξη των στόχων που επιδιώκονται να πραγματοποιηθούν και η καταλληλόλητα αυτών σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό και ε) ποια ήταν η επίπτωση των μέσων.
Εν προκειμένω διαπίστωσε ότι είχε πραγματοποιηθεί νομοθετική παρέμβαση «για σαφές και επιτακτικό λόγο δημοσίου συμφέροντος» προκειμένου να αποφευχθεί η διάδοση των κυνηγετικών οντοτήτων που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ιδιοκτησία και ανθρώπους και είχε σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Επίσης διαπίστωσε ότι το περιθώριο εκτίμησης του κράτους ήταν ευρύ, όχι μόνο για τον καθορισμό του μέτρου ελέγχου που έπρεπε να επιβληθεί για να ανταποκρίνεται σε μια επιταγή δημοσίου συμφέροντος αλλά και στην επιλογή, μεταξύ των διαφορετικών τύπων ζημιών που ένα τέτοιο μέτρο θα μπορούσε να συνεπάγεται, εκείνων που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν δικαίωμα αποζημίωσης.
Το ΕΔΔΑ κατέληξε ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας θα έπρεπε να καθορίσει εάν η διαφορά μεταχείρισης που εισήγαγε ή όχι η νομοθετική διάταξη που αμφισβητήθηκε ενώπιον του πληρούσε την απαίτηση της αναλογικότητας και, κατά συνέπεια, εάν κατά πόσο μια τέτοια διαφορετική μεταχείριση ήταν συμβατή ή όχι με το άρθρο 14 σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ.