Αστική ευθύνη Ελληνικού Δημοσίου. Θανάσιμος τραυματισμός αστυφύλακα, μέλους ομάδας Δ, κατά την προσπάθεια σύλληψης υπόπτου.
Ο θανάσιμος τραυματισμός του Αστυφύλακα, μέλους της ομάδας Δ, ήταν απότοκος των συνθηκών υπό της οποίες επιχειρούσε, μαζί με τον συνάδελφό του, των αντικρουόμενων οδηγιών, της έλλειψης οργάνωσης και του ελλιπούς εξοπλισμού που διέθεταν, κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους, με συνέπεια να αποκοπούν από την ομάδα και να εκτεθούν σε υπερβολικό επιχειρησιακό κίνδυνο που θα μπορούσε να αποφευχθεί και δεν οφείλεται σε προσωπικό πταίσμα τους ή λανθασμένες επιλογές τους κατά την προσπάθειά τους να συλλάβουν τους υπόπτους. Η δε ηγεσία της Αστυνομίας, κατά την πιλοτική αυτή φάση λειτουργίας της ομάδας, έφερε την πλήρη ευθύνη, για τις ελλείψεις αυτές στο οργανωτικό πλαίσιο και στον εξοπλισμό της, οι οποίες είχαν καίρια επίπτωση στον τομέα της ασφάλειας και της προστασίας του προσωπικού της. Η ηγεσία της ΕΛΑΣ παρέλειψε να πράξει τα προαναφερόμενα, ενώ είχε ιδιαίτερη νομική υποχρέωση, να οργανώνει την συγκρότηση των αστυνομικών ομάδων, την εκπαίδευσή τους και την εκτέλεση των αστυνομικών επιχειρήσεων που αυτές εμπλέκονταν, έχοντας προηγουμένως, εξασφαλίσει τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας, των αστυνομικών οργάνων που συμμετέχουν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το Ελληνικό Δημόσιο υπέχει ευθύνη αποζημίωσης με βάση το άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ και 932 του ΑΚ, η οποία συνίσταται στη χρηματική ικανοποίηση, λόγω ψυχικής οδύνης στους οικείους του. Γίνεται εν μέρει δεκτή η αγωγή.