Αποφάσεις ΕΔΔΑ

12.1.2016 Bărbulescu v. Romania (61496/08) Παρακολούθηση μηνυμάτων εργαζομένου στο διαδίκτυο από τον εργοδότη του. Άρθρο 8 ΕΣΔΑ. Με την απόφασή του αυτή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έκρινε, με έξι ψήφους υπέρ, ότι δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 (προστασία του ιδιωτικού βίου και αλληλογραφίας). Η υπόθεση αφορούσε την απόλυση ενός νεαρού μηχανικού, του κ Bărbulescu από τον εργοδότη του, μια ιδιωτική εταιρεία, επειδή χρησιμοποίησε το Internet της εταιρείας για προσωπικούς σκοπούς κατά τη διάρκεια των ωρών εργασίας κατά παράβαση των εσωτερικών κανονισμών. Το Δικαστήριο αποφάνθηκε – μεταξύ άλλων – ότι είναι εύλογο ένας εργοδότης να θέλει να επαληθεύσει ότι οι εργαζόμενοι εκτελούν τα επαγγελματικά καθήκοντά τους εν ώρα εργασίας, ενώ άλλωστε ο εργοδότης έλεγξε τον λογαριασμό του νεαρού μηχανικού «πιστεύοντας ότι περιείχε τις επικοινωνίες του με πελάτες».

14.1.2016 Βεντούρης και Βεντούρη κατά Ελλάδας (45290/11) Δέσμευση ακινήτου Παραβίαση άρθρου 1 ΠΠΠ ΕΣΔΑ. Δικαίωμα δίκαιης δίκης  (άρθρο 6 παρ.1 ΕΣΔΑ). Η υπόθεση αφορούσε την αδυναμία των προσφευγόντων να αξιοποιήσουν το ακίνητο που είχαν κληρονομήσει από τους γονείς τους  λόγω της μακρόχρονης δέσμευσής του για δημιουργία χώρου πρασίνου.  Το Δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς των προσφευγόντων για παραβίαση του άρθρου 1 ΠΠΠ ΕΣΔΑ, δεχόμενο ότι αυτοί  μπορούσαν να έχουν ασκήσει αγωγή αποζημίωσης στα Ελληνικά Δικαστήρια κατ’ εφαρμογή των άρθρων 105 – 106 ΕισΝΑΚ,  αφού άλλωστε η νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων δεχόταν ρητά ότι σε περίπτωση δέσμευσης ακινήτου πέραν εύλογου χρονικού διαστήματος, ο κύριος μπορεί να ζητήσει αποζημίωση για τη βλάβη που υπέστη, κάτι που δεν έπραξαν (αρχή επικουρικότητας – άρθρο 35 ΕΣΔΑ). Περαιτέρω όμως έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ, διότι το ακίνητο των προσφευγόντων  παρέμεινε δεσμευμένο παρά το περιεχόμενο των δικαστικών αποφάσεων του 2002 και του 2008 (ΔΕΑ και ΣτΕ αντίστοιχα), η δε σχετική απαλλοτρίωση δεν είχε συντελεσθεί, ούτε οι προσφεύγοντες είχαν λάβει αποζημίωση για αυτήν. Συνεπώς, ενόψει της διάρκειας της δέσμευσης του ακινήτου των προσφευγόντων, η διοίκηση – κατά την κρίση του Δικαστηρίου – παρέλειψε να λάβει, δείχνοντας επιμέλεια, τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να συμμορφωθεί με τις ανωτέρω δικαστικές αποφάσεις.
 Δείτε περισσότερα σε: hudoc.echr.coe.int/

 

 

 

 

 

Total
0
Shares
Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *